Kolhatyach Por (कोल्हाट्याचं पोर)-Kishor Shantabai Kale Marathi Book katha-kadambari (Novel) Granthali

Kolhatyach Por (कोल्हाट्याचं पोर)-Kishor Shantabai Kale Marathi Book katha-kadambari (Novel) Granthali

मनोगत

ही कथा आहे समाजाने नाकारलेल्या, आई-वडिलांच्या प्रेमापासून वंचित राहिलेल्या, गरिबीने लाचार झालेल्या, कोल्हाटी समाजात एका नाचाणारणीच्या पोटी जन्म घेऊन डॉक्टरी शिकलेल्या पोरांची. जन्मतःच मला ‘नाजायज औलाद’ हे सर्टिफिकेट समाजान दिलं आहे. आई मास्तरीण होण्याच्या उंबरठ्यावर असतानाच समाजानं तिला नाचाणारीण होण्यास मजबूर केलं. आणि मास्तरीण होण्याचं तिचं गोड स्वप्न एका रात्रीत उध्वस्त झालं.

नाचाणारीण मेणबत्तीसारखी स्वतः जळते आणि दुसऱ्याला प्रकाश देते. काही समाजवर्ग तिचं नाचणं बघून आनंद लुटतो, तिचे नातेवाईक तिच्या पैशावर, आयतं बसून चैन करीत फिरतात; हाच समाजवर्ग तिला वेश्या म्हणायला कमी करीत नाही. आणि तिच्या पोटच्या पोराला असं ‘सर्टिफिकेट’ देऊन त्याचे धिंडवडे काढतो. तिची जवानी सगळ्या नातेवाईकांना सांभाळते, परंतु तिचं म्हातारपण सांभाळण्यास ह्याच नातेवाईकांना जड जातं ! म्हातारी झाली की तिला रस्त्यावर टाकून देण्यास हे लोक सज्ज! खरंच, किती राक्षसी समाजवर्ग म्हणावा हा! हीच नाचणारीण आपली लोककला जिवंत ठेवते. पण तिच्या म्हातारपणाची काळजी सरकारदेखील करीत नाही. तिच्या सेवानिवृत्तीत तिला अन्न, वस्त्र, निवारा मिळालाच पाहिजे. नसता, महाराष्ट्राच्या लोककलेची इज्जत वेशीला टांगल्यासारखं होईल.

मी, माझी आई आणि माझा भाऊ रक्तानं एक आहोत, परंतु कागदोपत्री मात्र आम्हाला वेगळं केलं आहे. शाळेत माझं नाव किशोर शांताबाई काळे. कारण बापाचा पत्ता नाही ! आईचं नाव शांताबाई कृष्णराव वडकर, कारण कोल्हाट्याची शांताबाई आता कृष्णराव वडकर (नाना) यांची पत्नी झाली आहे. आणि माझा लहान भाऊ, दीपक कोंडिबा काळे ! कोंडिबा हे माझ्या आजोबाचं नाव. दीपकचं हे नाव नानांनीच शाळेत टाकलं, कारण पुढे चालून त्यानं आपला वारस हक्कदार होऊ नये म्हणून! कोंडिबा काळे हे आईचे वडील. पण आजोबालाच दीपकचा बाप केला. हृदयाचे तीन तुकडे करावेत तसं आम्हा तिघांना वेगळं करण्यात आलं. आज मी डॉक्टर झालो. उद्या मला समाजात मान्यता मिळेल. पण माझा हा इतिहास पुसता येईल ?

Available at Ksagar Book Centre  on www. ksagaronline.com

 call on 9545567862 /02024453065